Op 15-jarige leeftijd trad hij in bij de augustijner koorheren, die een klooster in de stad hadden. Twee jaar later vroeg hij toestemming om naar het klooster Coimbra te gaan – de toenmalige hoofdstad van Portugal.
Toetreding in Orde van Franciscus
Hij verbleef al acht jaar in het klooster van Coimbra, toen don Pedro van Portugal in 1220 de relieken van vermoorde franciscaanse broeders uit Marokko meebracht. Ferdinand werd hierdoor vervuld van een vurig verlangen om zijn leven voor Christus te geven, iets waar hij als koorheer nauwelijks toe in staat was. In 1221 werd hij opgenomen in de Orde van Franciscus.
Vertrek uit Portugal
Kort daarna kreeg hij verlof om naar Marokko te zeilen om er het evangelie te prediken. Hij werd echter zo ziek, dat hij gedwongen was naar Europa terug te keren. Het zeilschip waarop hij reisde raakte door een zware storm uit de koers en zo landde hij in Messina. Hij vernam daar dat er een Generaal Kapittel op handen was in Assisi. Het gaat hier om de laatste grote bijeenkomst in 1221, waarbij alle leden van de orde welkom waren. Na afloop van het kapittel vertrokken de broeders naar de toegewezen kloosters. Antonius kwam terecht in het eenzame eremieten-klooster San Paolo in de buurt van Forli.
Begaafd prediker
Toen kort daarna zowel nieuwe dominicanen als franciscanen priester gewijd zouden worden, verzamelden alle kandidaten zich in het franciscaner klooster van Forli. Na de wijding verzocht de gastheer een van de gasten om de preek te houden. Vanwege een misverstand had geen van de dominicanen zich voorbereid. Antonius werd daarom gevraagd te preken zoals de Geest hem zou ingeven. Eerst was hij wat verlegen, maar toen hij op gang kwam, preekte hij zo welsprekend, geleerd en ingetogen, dat de toehoorders buiten zichzelf waren. Zodra de provinciaal vernam hoe begaafd Antonius was, riep hij hem terug uit het eremieten-klooster om te preken in verschillende gebieden.
Persoonlijkheid
Ook kreeg hij de opdracht om zijn medebroeders theologie te onderwijzen. Al snel werd duidelijk dat preken zijn roeping was. Daar had hij alles voor in huis: geleerdheid, welsprekendheid, overredingsvermogen, een diepe liefde voor het geestelijk leven en een heldere stem die over grote afstand te verstaan was. Ofschoon hij klein van stuk was en – ondanks zijn ascetisch leven – aanleg had voor gezetheid, had hij toch een welhaast magische persoonlijkheid. Waar hij maar verscheen, dromden de mensen samen om naar hem te luisteren. Hij slaagde er in om verstokte boosdoeners, gewetenloze genieters en zelfs afvalligen terug te brengen tot een oprecht geloof.
Frankrijk en Italië
Zijn werkgebied strekte zich uit over heel Noord-Italië en het zuidelijk deel van Frankrijk. In beide gebieden had de dwaalleer van de Katharen zich verspreid en Antonius had baat bij zijn welbespraaktheid en theologisch inzicht. Kort na de dood van Franciscus werd hij benoemd tot provinciaal van Emilia of Romagna. In 1226 ging hij in een delegatie mee naar de paus. Hij maakte gebruik van de gelegenheid om deze te vragen hem van al zijn andere werk te bevrijden, zodat hij zich helemaal aan de prediking kon wijden.
Laatste jaren
Pas in 1229 kwam hij naar zijn lievelingsstad Padua, van waaruit hij preek-reizen maakte. Zijn gezondheid was al langere tijd zorgwekkend, maar in 1231, na een lange reis, waren zijn krachten op. Hij trok zich met twee broeders terug in een hutje bij Camposampiero. Hij wilde graag terug naar Padua, maar op 13 juni stierf hij in de kamer van de rector van Clarissen te Arcella, vlak buiten de stad. Antonius werd 36 jaar. Hij was 21 jaar kloosterling, waarvan elf jaar franciscaan. Op 30 mei 1232, minder dan een jaar na zijn dood, werd hij heilig verklaard te Spoleto.
Verloren zaken
Men zegt wel eens dat een geliefd kind vele namen heeft en zo kan men ook zeggen dat een geliefde heilige vele legenden heeft. Antonius was tijdens zijn leven erg geliefd en er bestaan ontelbaar vele legenden over hem. Hij is bekend geworden als de heilige die meezoekt naar verloren zaken. Zo bezat hij een kostbaar psalterium vol commentaren en aantekeningen. Voor de prijs van een dergelijk boek kon men een middelgrote boerderij kopen. En de commentaren maakten het boek nog kostbaarder. Op een dag bleek het boek gestolen te zijn door een weggelopen novice die het boek wilde verkopen. Zo’n verlies was niet goed te maken. Antonius en zijn medebroeders begonnen daarom een gebedsoffensief om het boek en de novice terug te krijgen. De volgende dag stond deze voor de deur, gaf het boek terug aan Antonius en bad onder tranen of hij toch franciscaan mocht worden. Hij vertelde dat hij onderweg bij een rivier was gekomen, die zo gezwollen was dat hij over de oevers heen stroomde. Hij had geen doorwaadbare plaats gevonden en er was geen brug in de buurt. Toen verscheen hem de duivel die aanbood hem over te zetten, in ruil voor het boek. Ineens begreep hij de waarde van het boek.
Martin Luther King Jr.
Naast de inspiratie die de Antonius Gemeenschap haalt uit de Franciscaanse traditie en het leven van de broeders zijn er ook anderen die ons inspireren. Een van onze voorbeelden als het gaat om onze vredesactiviteiten is Dr. Martin Luther King Jr. die zich in de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw inzette voor gelijke burgerrechten van zwarte Amerikanen.
Hieronder twee filmfragmenten over de geweldloze strijd van Dr. King.
Michael Franti
Inspiratie vinden we ook in muziek. In de documentaire You are not alone, zien we hoe de muzikant Michael Franti , gewapend met slechts zijn gitaar, afreist naar de bezette gebieden het Midden-Oosten om mensen te ontmoeten en beter te begrijpen.
Hoewel de documentaire al meer dan tien jaar oud is, blijft de inhoud actueel.